ଅଦୃଶ୍ୟ ପରିଚାରିକା

🌻" ଅଦୃଶ୍ୟ ପରିଚାରିକା "🌻

· · • • • • • • ✤ • • • • • • · ·     

ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲା ଧନୀ ସୁକୁମାରୀର ସାଙ୍ଗ । ସେ ବହୁତ ଗରୀବ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ବି ସେ କେବେ କାହା ଆଗରେ ହାତ ପାତୁ ନଥିଲା । ନିଜର ଆତ୍ମାଭିମାନ ତାକୁ ଏହା କରିବାକୁ କେବେବି ପ୍ରଶ୍ରୟ ଦେଉନଥିଲା । ଦୁଇଜଣ ସାଙ୍ଗ କୌଣସି ଭେଦଭାବ ନରଖି ମିଶୁଥିଲେ ।

ଥରେ ଦୂରଯାଗାରୁ ଜଣେ ଗହଣା ବେପାରୀ ସୁକୁମାରୀ ଘରକୁ ଆସିଲେ । ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଦାମିକା ସୁନ୍ଦର ଗହଣା ଥିଲା । ଗହଣା ବେପାରୀ ସାଙ୍ଗରେ ନନ୍ଦ ନାମକ ଜଣେ ଯୁବକ ଥିଲେ । ସେ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର । ସେ ମିଠା କଥା କହିବାରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରବୀଣ ଥିଲେ । ହାସ୍ୟ ଭରା କଥାରେ ଅନ୍ୟର ମନ ମୋହି ନେଉଥିଲେ । ସୁକୁମାରୀ ମନରେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରୀତି ଜନ୍ମିଲା । ସେ ତାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଭାବିଲା । ସେ ନିଜର ସାଙ୍ଗ ସୁନ୍ଦରୀକୁ ଡାକି ନିଜର ଇଚ୍ଛା ତା’ ଆଗେ ପ୍ରକାଶ କରି କହିଲା, “ଗହଣା ବେପାରୀ ପାନ୍ଥଶାଳାରେ ରହୁଛନ୍ତି । ଯେମିତି ହେଲେବି ତୁମେ ସେ ଯୁବକକୁ ମୋ କଥା ଯାଇ କୁହ । ସେ ଯଦି ରାଜି ହେଲେ ମୋ ବାପାକୁ ମନାଇବା କିଛି କଷ୍ଟ ହେବନି ।”

ସେହିଦିନ ସୁନ୍ଦରୀ ପାନ୍ଥଶାଳାରେ ନନ୍ଦକୁ ଭେଟିଲା । ନିଜର ପରିଚୟ ଦେଇ, ସାଙ୍ଗ ସୁକୁମାରୀର ମନ କଥା ସେ ତାଙ୍କୁ କହିଲା । ନନ୍ଦ ସୁନ୍ଦରୀକୁ ଦେଖି ସ୍ଥିର ହୋଇଗଲା । ପୁରା ବିବରଣୀ ଜାଣିବା ପରେ ସେ ସୁନ୍ଦରୀକୁ କହିଲା, “ତୁମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମୋ ଉପରେ ଯାଦୁ କରିଦେଇଛି । ମୁଁ ଯଦି କେବେ ବାହା ହେବି ତ କେବଳ ତୁମକୁହିଁ ବାହା ହେବି ।”

ଘଟଣାଟା ଏପରି ଘଟିବ ବୋଲି ସୁନ୍ଦରୀ ତ କେବେବି କଳ୍ପନା ସୁଦ୍ଧା କରି ନଥିଲା । ସୁତରାଂ ସେଠାରୁ ସେ ଖୁବ୍ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଚାଲିଗଲା । ଗହଣା ବେପାରୀ ଦୂରରୁ ସେମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣୁଥିଲେ । ସେ ନନ୍ଦ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲେ, “ଏହି ଝିଅଟି ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମତୀ ଲାଗୁଛି । ଯଦି ସେ ତୁମର ସ୍ତ୍ରୀ ହେବ, ତାହେଲେ ତୁମେ ତୁମ ଜୀବନରେ ଆହୁରି ଉନ୍ନତି କରିବ । କିନ୍ତୁ ସେ ତ ତା’ର ସାଙ୍ଗ କଥା କହିବାକୁ ଏଠାକୁ ଆସିଥିଲା । ତେଣୁ ତୁମକୁ ସୁକୁମାରୀ ସାଙ୍ଗରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ଏହି ବିବାହ ପାଇଁ ସ୍ୱୀକୃତି ନେବାକୁ ହେବ ।” ନନ୍ଦ ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନ ସୁକୁମାରୀକୁ ଦେଖାକରି ତାକୁ ସବୁକଥା କହିଲା । ତାହା ଶୁଣି ସୁକୁମାରୀ ନୀରବ ହୋଇଗଲା ଓ ମନେ ମନେ ସେ ତା’ ଉପରେ ଭାରି ବିରକ୍ତ ହେଲା; ସୁନ୍ଦରୀ ଏବଂ ନନ୍ଦର ବିବାହ ହେଲା । ତା’ପରେ ସେ ଦୁଇଜଣ ଗାଁ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ । ତାର କିଛିଦିନ ପରେ ସୁକୁମାରୀର ବିବାହ ସେହି ଗାଁର ଜଣେ ଧନୀଲୋକ ସହିତ ହେଲା ।

କିଛିଦିନ ପରେ; ସୁକୁମାରୀ ଜାଣିଲା ଯେ ସୁନ୍ଦରୀ ତା’ ସ୍ୱାମୀ ସାଙ୍ଗରେ ଚକ୍ରପୁରୀରେ ରହୁଛି । ଦୁଇଜଣ ବହୁତ ସୁଖ ଓ ଆନନ୍ଦରେ ରହୁଛନ୍ତି । ସେ ଇର୍ଷ୍ୟାରେ ଜଳିଗଲା । ସେ ଚାହୁଁଥିଲା ଯେ ସେ କେତେ ବିଭବ ଓ ଆରାମରେ ଅଛି, ନନ୍ଦ ସେକଥା ଜାଣୁ । ନନ୍ଦଙ୍କୁ ଜଳାଇବା ପାଇଁ ସେ ସୁନ୍ଦରୀ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଠିକ୍ କଲା । ସାଙ୍ଗରେ ଜଣେ ଦାସୀ ନେଇ ସେ ଚକ୍ରପୁରୀ ଗଲା ।

ସୁନ୍ଦରୀ ବହୁତ ଆଦରର ସହିତ ନିଜ ସାଙ୍ଗକୁ ସ୍ୱାଗତ କଲା । ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନ ମିଛରେ ସେ ସୁନ୍ଦରୀକୁ କହିଲା, “ବଡ ଦୁଃଖର କଥା ମୋ ଘରେ କୌଣସି ଚାକରାଣୀ ନାହାଁନ୍ତି ।”

ସୁନ୍ଦରୀ ଏଥିରେ ହସି ହସି କହିଲା, “ଆମଘରେ ଚାକରାଣୀ ଅଛି; କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ସେ ଦେଖା ନ ଦେଇ ସବୁ କାମ କରିଯାଉଛି । ଦେଖୁଛ ନା ଆମ ଘର କେତେ ସଫା ସୁତୁରା ।”

ସାଙ୍ଗର ଏହି କଥାରେ ସୁକୁମାରୀର ଆଗ୍ରହ ବଢିଗଲା । ଏଣିକି ସେ ସାବଧାନ ହୋଇ ରହିଲା; ହେଲେବି ଚାକରାଣୀ କେଉଁଠାରେ ତା’ ଆଖିରେ ପଡିଲା ନାହିଁ । ସେଠି ଚାରିଦିନ ରହିଲା ପରେ ସେଠୁ ସେ ଯିବାପାଇଁ ଠିକ୍ କଲା ।

ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ସୁନ୍ଦରୀ ଥାକେ ଶାଢୀ ଆଣି ସୁକୁମାରୀ ଆଗରେ ସେସବୁ ଥୋଇ ଦେଇ କହିଲା, “ତୁମର ଏଠିକି ଆସିବାରେ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି । ତୁମେ ଏଥିରୁ ଗୋଟେ ଶାଢୀ ପସନ୍ଦ କର ।

ସୁକୁମାରୀ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜର ଚାକରାଣୀକୁ ଡାକି କହିଲା, “ଏ ଭିତରୁ ତତେ ଯେଉଁ ଶାଢୀଟି ଭଲ ଲାଗୁଛି ବାଛି ନେ ।” ସୁନ୍ଦରୀ ତାର ଏପରି ବ୍ୟବହାରରେ ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବାରୁ ସୁକୁମାରୀ କହିଲା, “ମୋ ପିନ୍ଧିବା ପରି ଶାଢୀ ତମେ କେବେବି ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ଏ ଶାଢୀ ମୁଁ ପିନ୍ଧିଲେ ମୋ ଇଜ୍ଜତ୍ ମାଟିରେ ମିଶିଯିବ ଓ ସମସ୍ତେ ମତେ ଭାରି ଥଟ୍ଟା କରିବେ ।”

ଏହାର କିଛିଦିନ ପରେ ସୁନ୍ଦରୀ ତା’ ବାପ ଘରକୁ ଗଲା । ସୁକୁମାରୀ ତା ସାଙ୍ଗରେ ଦେଖା କରିବାକୁ ଆସିଲା । ଯାଉ ଯାଉ ସେ କହିଲା, ଯିବାପୂର୍ବରୁ ଆମ ଘରକୁ ଆସିବ, ଖାଇବ ଏବଂ ମୁଁ ତୁମକୁ ଯେଉଁ ଶାଢୀ ଦେବି ତାହା ନେବ ।”

ସୁନ୍ଦରୀ ପଚାରିଲା “ନିଶ୍ଚୟ ଯିବି; ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ମୋ ଚାକରାଣୀକୁ ଆଣିବି ନା?” “ଠିକ୍ ଅଛି ।” ଏହା କହି ସୁକୁମାରୀ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା ।

ଫେରିବା ପୂର୍ବରୁ ସୁନ୍ଦରୀ ଏକା ସୁକୁମାରୀ ଘରକୁ ଗଲା । ସାଙ୍ଗରେ ଚାକରାଣୀ ନ ଆସିବାର କାରଣ ସୁକୁମାରୀ ପଚାରିଲାରୁ ସୁନ୍ଦରୀ କହିଲା, “କେମିତି ତୁମ ଘରକୁ ମୁଁ ତାକୁ ଆଣିଥାନ୍ତି କହିଲ? ଏକଥା ଶୁଣି ସୁକୁମାରୀ ତା’ମନେ ମନେ ଭାରି ଖୁସି ହେଲା । ଏଥିରୁ ସେ ବୁଝିଲା ଯେ ସୁନ୍ଦରୀ ତା’ର ମହତ୍ତ୍ୱ ଓ ଶ୍ରେଷ୍ଠତ୍ତ୍ୱକୁ ଠିକ୍ ଜାଣିଯାଇଛି ।”

ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ସୁକୁମାରୀ ଶାଢୀର ଏକ ଥାକ ସୁନ୍ଦରୀ ଆଗରେ ରଖିଲା ଏବଂ କହିଲା, “ଏଥିରୁ ତୁମର ଯେଉଁ ଶାଢୀବି ପସନ୍ଦ ତାହା ନେଇଯାଅ । ଏସବୁ କିଛି ମାମୁଲି ଶାଢୀ ନୁହେଁ । ମୁଁ ତ ନିଜେ ଏଇ ପ୍ରକାରର ଶାଢୀ ପିନ୍ଧେ ।”

ସୁନ୍ଦରୀ ସେଥିରୁ ଗୋଟିଏ ଶାଢୀ ବାଛିଲା ଏବଂ ନିଜ ସାଙ୍ଗକୁ ସେ କହିଲା, “ମୁଁ ତୁମକୁ ଯେଉଁ ଶାଢୀ ଦେଇଥିଲି ତୁମେ ତାକୁ ନିଜର ଚାକରାଣୀକୁ ଦେଲ । ଏଇଆ ନ୍ୟାୟ ଯେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଦେଇଥିବା ଶାଢୀ ମୋ ଚାକରାଣୀକୁ ଦିଏ । ତୁମେ କିଛି ଖରାପ ଭାବିବ ନାହିଁ । ସୁକୁମାରୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇ କହିଲା, “ଏତେ ଦାମୀ ଶାଢୀ ତମେ ତମ ଚାକରାଣୀକୁ ଦେଇଦେବ?

“ହଁ, ମୁଁ ତ ମୋ ଚାକରାଣୀକୁ ନିଜ ସ୍ତରର ଶାଢୀ ଦିଏ ।” ସୁନ୍ଦରୀ ଏହା କହି ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା । ମାତ୍ର ସୁକୁମାରୀ ଏହି ଘଟଣାକୁ ଆଦୌ ଭୁଲି ପାରିଲା ନାହିଁ । ମନ ଭିତରେ ସେ ଖାଲି ଜଳି ଜଳି ରହିଲା । ସେ ଭଲ କରି ଜାଣିଲା ଯେ ସୁନ୍ଦରୀ ତାହାର ଅପମାନ କରିଛି । ଇଟାର ଜବାବ ସେ ପଥରରେ ଦେଇଛି ।

ମାସକ ପରେ ସୁକୁମାରୀ ସ୍ୱାମୀର କୌଣସି କାମ ପାଇଁ ଚକ୍ରପୁରୀ ଯିବାର ଥିଲା । ସେତେବେଳେ ସୁକୁମାରୀ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ସାଙ୍ଗରେ ଚକ୍ରପୁରୀ ଗଲା । ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କ ନିଜ କାମରେ ଗଲେ ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ସେ ସୁନ୍ଦରୀ ଘରକୁ ଆସି କବାଟ ଖଟ ଖଟ କଲା ।

ସୁନ୍ଦରୀ କବାଟ ଖୋଲିଲା । ସେତେବେଳେ ସେ ଲୁଗା ଧୋଉଥିଲା । ଧୋଇବା ମଝିରେ ତାକୁ ଆସିବାକୁ ହେଲା । ତେଣୁ ତା ମୁଁହଁରେ ପାଣି ପଡିଥିଲା ବାଳ ମଧ୍ୟ ଅସଜଡା ଥିଲା । ସବୁଠାରୁ ବଡ କଥା ହେଲାଯେ ସେଦିନ ସେ ସୁକୁମାରୀ ଦେଇଥିବା ଶାଢୀହିଁ ପିନ୍ଧିଥିଲା ।

ସୁକୁମାରୀ ଥଟ୍ଟାରେ ପଚାରିଲା “ତୁମ ଚାକରାଣୀକୁ ଦେଖିବାକୁ ଆସିଥିଲି, କଣ ସେ ଆଜି କାମକୁ ଆସିନି “ତାପାଇଁ ଆଣିଥିବା ଶାଢୀ ତୁମେ କାହିଁକି ପିନ୍ଧିଛ?”

ସୁନ୍ଦରୀ ହସି ହସି କହିଲା, “ଏବେ ବି କଣ ତୁମେ ବୁଝି ପାରୁନ ଯେ ମୁଁ ସେଇ ଚାକରାଣୀ । ତୁମେ କୁହ ନିଜ ଖାଦ୍ୟ ନିଜେ ଖାଇବା, ନିଜ କାମ ନିଜେ କରିବା ଉଚିତ୍ ସେଥିପାଇଁ ଭଗବାନ୍ ଆମ ଶରୀରକୁ ବିଭିନ୍ନ ଅଂଶ ଦେଇଛନ୍ତି ତାକୁ କାମରେ ନ ଲଗାଇ ଅନ୍ୟ ଦ୍ୱାରା କାମ କରାଇବା ପଙ୍ଗୁ ସହ ସମାନ ।”

ସୁନ୍ଦରୀର ସତ୍ୟତା ଓ ବୁଦ୍ଧିମତାର ପ୍ରଶଂସା କରି ସୁକୁମାରୀ କହିଲା, “ଇର୍ଷା ଆଉ ଅହଙ୍କାର ମତେ ତୁମ ପରି ଭଲ ସାଙ୍ଗଠାରୁ ଦୂର କରି ଦେଇଥିଲା । ତେଣୁ ମୋତେ କ୍ଷମାକର ।

=============================

☘️🌸🌼🙏   ସମାପ୍ତ   🙏🌼🌸☘️

=============================